De rol van de reu in het Fokprogramma

Wat voegt de reu toe aan het fokprogramma en wat komt erbij kijken voordat hij ingezet kan worden?

Wellicht staat u op de wachtlijst voor een pupreu, misschien heeft u er net eentje in huis of is de Markiesjesreu al jaren uw huisgenoot. Misschien ook niks van dit alles en bent u gewoon nieuwsgierig naar het fenomeen “Markiesjesreu”.

In de fokkerij gaat er vaak heel veel aandacht uit naar het teefje, maar uiteraard is een reu nét zo belangrijk! Want: “It takes two to tango” om een nestje pups te realiseren. Het blijft een hele kunst om de juiste combinatie reu–teef bij elkaar te brengen.

De Fokadviescommissie van de Nederlandse Markiesjesvereniging (FAC) heeft de verantwoordelijke taak om de juiste combinaties uit te zoeken en beschikt over veel kennis van zaken door jarenlange ervaring. Zodra de teefeigenaar een dekaanvraag voor zijn of haar teefje naar de FAC stuurt, gaat de FAC aan de slag.

In de regel worden er twee geschikte reuen geselecteerd en voorgedragen aan de eigenaar van het teefje. De beide reu-eigenaren krijgen tevens bericht dat hun reu voorgedragen is. Het komt helaas voor dat een reu-eigenaar benaderd wordt door een teef-eigenaar zonder dat de FAC een dekadvies heeft afgegeven. Wij adviseren u met klem om in zo’n geval eerst de FAC te benaderen en de vraag te negeren indien er geen advies is! Laat uw reu dus niet dekken zonder dekadvies van de Nederlandse Markiesjesvereniging.

Bij een geldig advies wil een teef-eigenaar graag, ruim voordat er een dekking plaatsvindt, kennismaken met de beide reuen en hun eigenaren zodat er een keuze gemaakt kan worden. De andere reu blijft vaak als reservereu staan.

Niet zelden ontstaan er jarenlange contacten tussen de eigenaren van beide ouderdieren. Men deelt dezelfde liefde voor het ras, men verheugt zich samen op een nestje pups en zodra de pups er zijn, is menig reu-eigenaar één of meerdere keren op bezoek geweest om het nageslacht van zijn of haar reu te bewonderen. Zodra de pups uitgevlogen zijn, is er soms ook nog contact met de pupeigenaren. Een mooi neveneffect van de fokkerij – liefde voor het ras verbindt!

Vóórdat een reu ingezet kan worden voor de fokkerij is er echter al een heel traject doorlopen. Rond de leeftijd van 18 maanden wordt de reu opgeroepen voor de Jongehondenkeuring/Nestkeuring, samen met leeftijdsgenoten, nestgenoten en ouderdieren. Een Nestkeuring wordt twee keer per jaar georganiseerd.

Een bevoegd Markiesjeskeurmeester beoordeelt elke individuele hond op uiterlijk en gedrag. Voordat ze ingezet kunnen worden, moeten ze uiteraard voldoen aan de rasstandaard. Naast uiterlijk en gedrag zijn er verplichte gezondheidsonderzoeken die een fokdier, dus ook de reu, moet ondergaan. De Nederlandse Markiesjesvereniging streeft naar zo gezond mogelijk fokken en doet er alles aan om dit te realiseren. De uitslagen van de gezondheidsonderzoeken zijn zelfs belangrijker dan het uiterlijk.

De gezondheidsonderzoeken betreffen het PL-onderzoek, het ECVO-onderzoek, het PRA/prcd-onderzoek en het PD-onderzoek. Informatie over deze onderzoeken vindt u op de pagina Jonge Hondendag/Nestkeuring. Sommige onderzoeken worden tegen een gereduceerd tarief aangeboden tijdens deze keuring.

Als een reu hierna aan alle regels van het Fokreglement voldoet, wordt hij als ‘inzetbaar’ geregistreerd voor de fokkerij.

Tot zover het theoretische gedeelte… Want: u hebt, of u krijgt een reu in huis, of u denkt erover er één te nemen. Een mannelijke hond dus, en hij heeft – net als teefjes – hormonen in zijn lijf.

De ene reu heeft er meer last van dan de andere, maar feit is dat hormonen er zijn en blijven. Sommige eigenaren vinden bepaald reuengedrag lastig en laten hun goedgekeurde reu castreren, wat meteen betekent dat deze reu verloren is voor de fokkerij. Dat is bijzonder jammer bij een ras in opbouw. Het streven van de rasvereniging is immers om elke goedgekeurde reu minstens één keer in te zetten. Soms kan castratie tóch noodzakelijk zijn, bijvoorbeeld als een hond zichzelf volledig verliest. Een medische noodzaak spreekt voor zich.

De Nederlandse Markiesjesvereniging doet via deze weg dan ook een oproep om, als het even kan, uw goedgekeurde Markiesjesreu intact te laten. Ze zijn broodnodig voor de fokkerij. Sommige eigenaren zijn bang dat hun reu na een dekking onhandelbaar wordt, maar de ervaring leert dat dit niet het geval is. Uw reu was vóór de dekking al reu en dat zal daarna niet anders zijn.

Bepaald reuengedrag is soms goed te sturen. Met een dosis goede wil, geduld en humor kom je vaak een heel eind. Daarbij zijn veel Markiesjesreuën van nature heel gemakkelijk. Feit blijft – en deze schrijfster spreekt uit ervaring – een Markiesjesreu doet niet onder voor een teefje.
Ook de reu is hartveroverend lief, aanhankelijk en het zijn enorme knuffeldieren.

Kortom: u haalt de liefde van uw leven in huis!